La morte di Marco Aurelio

Mors autem talis fuit. Cum aegrotare coepisset, filium advocavit atque ab eo primum petit ut belli reliquias non contemneret, ne rem publicam videretur prodere. Cum filius ei respondisset se cupree primum sanitatem, petre ut vellet permisit, petens tamen ut expectaret paucos dies, haut simul proficisceretur. Deinde abstinuit victu potuque auxitque morbum. Sexton die, vocatis amicis et ridens res humanas, mortem autem contemnes ad amicos dixit:”quid de me flectis et non magis de pestilentia et communi morte cogitates?” (…) et cum ab eo quaereretur cui filium commendaret, ille respondit:” vobis, si dignus fuerit, et dis immortalibus”. Exercitus, cognita mala valetudune, vehementissime dolebant, quia illum unice amarunt. Septimo die gravatus est et solum filium admisit, quem statim dimisit ne in eum morbum transiret. Dimisso filio, caput operuti, quasi volens dormire. TRADUZIONE La morte poi fu tale. Avendo iniziato Marco Aurelio ad ammalarsi, chiamò il figlio, e gli chiese di non trascurare le operazioni belliche, per non far sembrare di abbandonare lo stato. Siccome